Xosé Luna ten corazón de nauta. Nos seus veros navega os sete mares co leme dos sentimentos, aproando sempre nas emocións, nas lembranzas , nas ilusións. Porque a mar é a vida e os ronseis de palabras son a xerfa dos días de luz e de mourén, unha música de ondas que agroma nos baixíos do mar. Quen singre as páxinas deste libro descubrirá rías, illas e cons, mais tamén a lúa reverberando no mar, arquipélagos paradisos, apertas oceánicas e gamelas azuis que atravesan a noite. É a ardora dos afectos , unha liña do horizonte que escintila esperanza , albas de sereas polos areais de tenrura. A mar, amar. Agarimar a mar . A mar , nimbar.
